Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013

Κάλεσμα για την 2η Πανελλαδική Εργατική Συνέλευση Βόλος, 14-15/12



 
            Μέσα στα έξι χρόνια που έχουν περάσει από την έναρξη της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης και πέντε χρόνια μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη γινόμαστε συνεχώς θεατές μιας ολοένα αυξανόμενης κοινωνικής καταστροφής. Παρ' ότι η ανεργία βρίσκεται στο 30% και οι μισθοί πολλαπλά πετσοκομμένοι, ενώ ταυτόχρονα η διάλυση της παιδείας, της υγείας και των κοινωνικών παροχών εντείνεται με την ημέρα, ο βρυκόλακας του κεφαλαίου συνεχίζει την απεγνωσμένη προσπάθεια να ρουφήξει μέχρι τελευταίας σταγόνας το αίμα και το μεδούλι της εργατικής τάξης, μήπως καταφέρει να αποφύγει τον πλήρη αυτοκανιβαλλισμό του και επιβιώσει. Έτσι ακούμε συνεχώς σπασμωδικές κραυγές από την δικομματική κυβέρνηση για αυξήσεις στα εισιτήρια των νοσοκομείων, για ιδιωτικοποιήσεις και πώληση της δημόσιας περιουσίας, περικοπές μισθών, προϋπολογισμών και θέσεων εργασίας, ανάκατα με υποκριτικές ζητωκραυγές για την “ανάπτυξη” που όλο έρχεται...

            Δεν πείθουν όμως πια κανέναν! Γίνεται ολοένα και πιο φανερό ότι δεν έχουν τίποτα πια να μας προσφέρουν ούτε αυτοί, ούτε οι εντελοδόχοι τους στην ΕΕ, ούτε το κεφάλαιο που εξυπηρετούν. Στο ένα χέρι μάς τείνουν σαν “αναγκαίο κακό” την φτώχεια και την εξαθλίωση, ενώ στο άλλο κραδαίνουν τον βούρδουλα της βάρβαρης καταστολής. Έτσι, βλέπουμε τα τελευταία χρόνια εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες να ξεσπούν ο ένας μετά τον άλλον, αναζητώντας τρόπους να αντιπαλέψουν την γενική επίθεση στις ζωές μας, οδηγώντας όλο και περισσότερο κόσμο στην συνείδηση ότι για να μπορέσει να επιτύχει οτιδήποτε θα πρέπει ο αγώνας του να έχει διάρκεια και να μην υποτάσσεται σε συμβιβασμούς· η Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας έγινε από σύνθημα αναντίρρητη ανάγκη για την νίκη κάθε αγώνα. Ποιός όμως θα την οργανώσει; Οι υπάρχουσες γραφειοκρατίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, αλλά και του ΠΑΜΕ, όχι μόνο δεν έχουν δείξει διάθεση να αναλάβουν την οργάνωση ενός τέτοιου αγώνα, αλλά αντίθετα (όπως είδαμε στις απεργίες των καθηγητών) έχουν σαμποτάρει συνειδητά κάθε προσπάθεια μια απεργία να πάρει τέτοια χαρακτηριστικά.

            Χρειάζεται άμεσα το εργατικό κίνημα να οργανωθεί σε νέες βάσεις, από τα κάτω χωρίς γραφειοκράτες, ώστε να μπορέσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και άνεργοι να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Μετά λοιπόν την επιτυχή διεξαγωγή της πρώτης πανελλαδικής εργατικής συνέλευσης που διεξήχθη στο εργοστάσιο της ΒιοΜε την Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου καλούμε εκ νέου μαζί τις Πρωτοβουλίες για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών Αττικής και Μαγνησίας, μαζί με την ΒιοΜε και την Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης, μαζί με επιτροπές αγώνα ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στην Χαλκιδική, μαζί με αγωνιστές από πάμπολλους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες, στην δεύτερη πανελλαδική εργατική συνέλευση στον Βόλο στις 14 και 15 Δεκεμβρίου, για να συζητήσουμε για τους αγώνες μας και τους προβληματισμούς μας, να ανταλλάξουμε εμπειρίες και γνώσεις, και κυρίως να οργανωθούμε με στόχο να ενωθούμε σε έναν τεράστιο χείμαρρο που θα σαρώσει όλους αυτούς που μας καταστρέφουν τις ζωές.


Πρωτοβουλία για τον Συντονισμό Σωματείων Βάσης,
Εργαζομένων, Ανέργων και Συλλογικοτήτων

η αφίσα του καλέσματος:



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου