Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013

Κάλεσμα για την 2η Πανελλαδική Εργατική Συνέλευση Βόλος, 14-15/12



 
            Μέσα στα έξι χρόνια που έχουν περάσει από την έναρξη της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης και πέντε χρόνια μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη γινόμαστε συνεχώς θεατές μιας ολοένα αυξανόμενης κοινωνικής καταστροφής. Παρ' ότι η ανεργία βρίσκεται στο 30% και οι μισθοί πολλαπλά πετσοκομμένοι, ενώ ταυτόχρονα η διάλυση της παιδείας, της υγείας και των κοινωνικών παροχών εντείνεται με την ημέρα, ο βρυκόλακας του κεφαλαίου συνεχίζει την απεγνωσμένη προσπάθεια να ρουφήξει μέχρι τελευταίας σταγόνας το αίμα και το μεδούλι της εργατικής τάξης, μήπως καταφέρει να αποφύγει τον πλήρη αυτοκανιβαλλισμό του και επιβιώσει. Έτσι ακούμε συνεχώς σπασμωδικές κραυγές από την δικομματική κυβέρνηση για αυξήσεις στα εισιτήρια των νοσοκομείων, για ιδιωτικοποιήσεις και πώληση της δημόσιας περιουσίας, περικοπές μισθών, προϋπολογισμών και θέσεων εργασίας, ανάκατα με υποκριτικές ζητωκραυγές για την “ανάπτυξη” που όλο έρχεται...

            Δεν πείθουν όμως πια κανέναν! Γίνεται ολοένα και πιο φανερό ότι δεν έχουν τίποτα πια να μας προσφέρουν ούτε αυτοί, ούτε οι εντελοδόχοι τους στην ΕΕ, ούτε το κεφάλαιο που εξυπηρετούν. Στο ένα χέρι μάς τείνουν σαν “αναγκαίο κακό” την φτώχεια και την εξαθλίωση, ενώ στο άλλο κραδαίνουν τον βούρδουλα της βάρβαρης καταστολής. Έτσι, βλέπουμε τα τελευταία χρόνια εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες να ξεσπούν ο ένας μετά τον άλλον, αναζητώντας τρόπους να αντιπαλέψουν την γενική επίθεση στις ζωές μας, οδηγώντας όλο και περισσότερο κόσμο στην συνείδηση ότι για να μπορέσει να επιτύχει οτιδήποτε θα πρέπει ο αγώνας του να έχει διάρκεια και να μην υποτάσσεται σε συμβιβασμούς· η Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας έγινε από σύνθημα αναντίρρητη ανάγκη για την νίκη κάθε αγώνα. Ποιός όμως θα την οργανώσει; Οι υπάρχουσες γραφειοκρατίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, αλλά και του ΠΑΜΕ, όχι μόνο δεν έχουν δείξει διάθεση να αναλάβουν την οργάνωση ενός τέτοιου αγώνα, αλλά αντίθετα (όπως είδαμε στις απεργίες των καθηγητών) έχουν σαμποτάρει συνειδητά κάθε προσπάθεια μια απεργία να πάρει τέτοια χαρακτηριστικά.

            Χρειάζεται άμεσα το εργατικό κίνημα να οργανωθεί σε νέες βάσεις, από τα κάτω χωρίς γραφειοκράτες, ώστε να μπορέσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και άνεργοι να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Μετά λοιπόν την επιτυχή διεξαγωγή της πρώτης πανελλαδικής εργατικής συνέλευσης που διεξήχθη στο εργοστάσιο της ΒιοΜε την Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου καλούμε εκ νέου μαζί τις Πρωτοβουλίες για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών Αττικής και Μαγνησίας, μαζί με την ΒιοΜε και την Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης, μαζί με επιτροπές αγώνα ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στην Χαλκιδική, μαζί με αγωνιστές από πάμπολλους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες, στην δεύτερη πανελλαδική εργατική συνέλευση στον Βόλο στις 14 και 15 Δεκεμβρίου, για να συζητήσουμε για τους αγώνες μας και τους προβληματισμούς μας, να ανταλλάξουμε εμπειρίες και γνώσεις, και κυρίως να οργανωθούμε με στόχο να ενωθούμε σε έναν τεράστιο χείμαρρο που θα σαρώσει όλους αυτούς που μας καταστρέφουν τις ζωές.


Πρωτοβουλία για τον Συντονισμό Σωματείων Βάσης,
Εργαζομένων, Ανέργων και Συλλογικοτήτων

η αφίσα του καλέσματος:



Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2013

Όλοι στην Γενική Απεργία της 6ης Νοέμβρη!

Όλοι στην Γενική Απεργία της 6ης Νοέμβρη!
10:00 στην Καμάρα
Aνεξάρτητη ταξική απεργιακή συγκέντρωση και πορεία 
Να την μετατρέψουμε σε Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας!


     Το κακόγουστο θέατρο της “σκληρής” διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης με την τρόικα δεν πείθει κανέναν. Τα νέα σκληρά μέτρα που ζητούν να επιβάλλουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας φέρουν ήδη φαρδιά-πλατιά την υπογραφή της Κυβέρνησης, καθώς συμπεριλαμβάνονται στους όρους των μνημονίων που έχουν προυπογράψει την τελευταία τριετία. Όλα τα υπόλοιπα δεν είναι παρά ένα κουρελιασμένο σεντόνι με το οποίο η κυβέρνηση προσπαθεί να κρύψει την γύμνια της υποταγής της στα συμφέροντα του κεφαλαίου και να περισώσει ότι μπορεί από την καταρράκωσή της στα μάτια της κοινής γνώμης.


      Η διάλυση των τομέων Υγείας και Παιδείας, το λουκέτο και στις τελευταίες παραγωγικές μονάδες της χώρας -όπως η ΛΑΡΚΟ, η ΕΛΒΟ και η ΕΑΣ, η απελευθέρωση των απολύσεων, των ωραρίων και η επιβολή ατομικών συμβάσεων εργασίας, είναι το μόνα λιθαράκια που απομένουν ώστε ο οδοστρωτήρας της κεφαλαιοκρατικής επίθεσης να μπορεί να συνθλίψει και τα τελευταία δικαιώματα που έχουν απομείνει και μαζί με αυτά ολόκληρη την εργατική τάξη. Παράλληλα η κρίση όχι μόνο δεν εκτονώνεται, αλλά μετά την Ελλάδα και τις χώρες της περιφέρειας χτυπά πια ολοφάνερα και τον κεντρικό πυρήνα της καπιταλιστικής οικονομίας όπως η Γαλλία, οι ΗΠΑ και η Γερμανία, κάτι που διαψεύδει τους μύθους περί “ανάπτυξης” και προδικάζει πως η μοίρα των ασθενέστερων ετοιμάζεται ακόμη πιο σκληρή. Έτσι, το μέλλον που διαγράφεται για την “μετά δανειακής σύμβασης εποχή” όχι μόνο δεν θα είναι ευοίωνο, αλλά θα είναι ακόμη πιο μαύρο από σήμερα που ένα τεράστιο κομμάτι της κοινωνίας είναι άνεργο και το υπόλοιπο φυτοζωεί με μισθούς πείνας. Αυτή είναι η πραγματικότητα του σαμαραϊκού success story: “ανάπτυξη” και κερδοφορία για μια απειροελάχιστη μειοψηφία εκμεταλλευτών, πάνω στα πτώματα της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας.


     Σε αυτές τις συνθήκες η μόνη διέξοδος σωτηρίας που μας δίνεται είναι αυτή του αγώνα. Η κλεψύδρα της κοινωνικής ανοχής απέναντι στο αδηφάγο σύστημα πρέπει να αδειάσει όσο γρήγορα αδειάζουν οι μισθοί και συντάξεις από τα πορτοφόλια των εργαζομένων.


     Τον αγώνα αυτό όμως δε μπορούν να ηγηθούν οι ξεπουλημένοι συνδικαλιστικοί γραφειοκρατικοί μηχανισμοί της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, οι οποίοι με την προδοτική στάση τους έχουν αναγκάσει την εργατική τάξη να “φάει” τον γάιδαρο των αντιλαϊκών μέτρων. Αυτοί που προκηρύσσουν 24ωρες απεργιακές μπαλωθιές για να τηρηθούν τα “αγωνιστικά” προσχήματα, αφού πρώτα διασφαλίσουν την ήττα όσων μαχητικών αγώνων πάσχιζαν να αποκτήσουν διαρκή χαρακτηριστικά (όπως π.χ. τις απεργίες Καθηγητών και Διοικητικών Υπαλλήλων) και αποτρέψουν κάθε προοπτική κλιμάκωσης τους. Σήμερα συνεχίζοντας στο ίδιο μοτίβο προκηρύσσουν άλλη μια μεμονωμένη απεργία, ώστε να φαγωθεί και η ούρα των μέτρων και να γραφτεί μαζί με αυτή και με την θέσπιση των ατομικών συμβάσεων το κύκνειο άσμα του συνδικαλιστικού κινήματος.


     Η απεργιακή κινητοποίηση της 6ης Νοέμβριου όσο και αν φαντάζει ανεπαρκής με βάση τις ανάγκες της εποχής μπορεί να γίνει σπίθα και να αποτελέσει την αρχή για κάτι καινούριο, αρκεί από υπόθεση των γραφειοκρατών να γίνει υπόθεση όλης της εργατικής τάξης. Για έναν αγώνα από την βάση, χωρίς διαμεσολαβητές, που θα παλέψει να μετατραπεί αυτή η απεργιακή μπαλωθιά σε Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας μέχρι την ολική ανατροπή του συστήματος εκμετάλλευσης που επιβάλλει μέτρα και μνημόνια και των κυβερνήσεων του. Για την δημιουργία σωματείων βάσης, απεργιακών επιτροπών και εργατικών κέντρων αγώνα, σε κάθε χώρο, σε κάθε γειτονιά, οργανωμένα από τα κάτω, χωρίς γραφειοκράτες και διαμεσολαβητές, για να περάσει επιτέλους ο πλούτος στα χέρια αυτών που τον παράγουν με εργατική αυτοδιαχείριση και άμεση δημοκρατία στους χώρους δουλειάς.


• Τα εργοστάσια και όλη η οργάνωση της κοινωνίας στα χέρια των εργατών
• Η οργάνωση των αγώνων στα χέρια των εργατών – χωρίς γραφειοκράτες
• Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας για να ανατρέψουμε όλους αυτούς που μας καταστρέφουν τις ζωές


Πρωτοβουλία για τον Συντονισμό Σωματείων Βάσης, Εργαζομένων, Ανέργων και Συλλογικοτήτων http://protovouliathess.blogspot.gr/ - protovoulia@mail.com

Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2013

Ποτε δουλειά τη ΚΥΡΙΑΚΗ - Κάτω η χούντα των αγορών


Όταν προσπαθούν να παρουσιάσουν τα ιδιοτελή συμφέροντα των πιο επιθετικών τμημάτων του κεφαλαίου σαν συμφέροντα όλης της κοινωνίας.

Όταν Κυβερνήσεις, τρόικα, Δ.Ν.Τ. και Ε.Ε. προωθούν και εφαρμόζουν μέτρα που οδηγούν στη φτωχοποίηση και στην υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης εξυπηρετώντας ελληνικά και πολυεθνικά αφεντικά.

Όταν πανω από τα εργατικά συμφέροντα εμφανίζονται τα συμφέροντα των μεγάλων και μικρών ιδιοκτητών.

τότε η επιχειρούμενη κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας ΚΑΙ στο εμπόριο, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα ακόμη χτύπημα στην πληττόμενη κοινωνική πλειοψηφία.
Η λεηλασία των μισθών μας, το τσάκισμα των συλλογικών συμβάσεων, η μείωση των αποζημιώσεων, η διάλυση των εργασιακών σχέσεων φαίνεται έπιασαν τόπο. Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας σε συνδυασμό με την ¨απελευθέρωση¨ του ωραρίου και τον ¨απεγκλωβισμό¨ του ωραρίου εργασίας από το ωράριο λειτουργίας των επιχειρήσεων, ανοίγουν διάπλατα τις λεωφόρους της ανάπτυξης. Της ανάπτυξης της κερδοφορίας του μεγάλου εμπορικού κεφαλαίου μέσω του ξεζουμίσματος και της εξαθλίωσης των εργαζομένων και  την συγκέντρωση του πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια.
Όμως για τα εκατομύρια των ανέργων και των εξαθλιομένων εργαζομένων, γνωρίζουμε πως δεν μας λείπει ο χρόνος για να ΨΩΝΙΣΟΥΜΕ, αλλά ο μισθός και ο χρόνος ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ.
συγκέντρωση – παρέμβαση ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας

ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΝΟΕΜΒΡΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ
10.30 ΤΣΙΜΙΣΚΗ ΜΕ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ


ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 6 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ:

Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013

Κοινό ψήφισμα-καταγγελία της ανοικτής πανελλαδικής εργατικής συνέλευσης της 8ης Σεπτέμβρη στο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ

Καταγγέλλουμε την θρασύδειλη επιχείρηση της ελληνικής αστυνομίας εναντίον διαδηλωτών, συναγωνιστών και συντρόφων, μετά το πέρας της ανεξάρτητης - αυτόνομης πορείας που πραγματοποιήθηκε το βράδυ των εγκαινίων της ΔΕΘ. Η βαρβαρότητα εναντίον αγωνιστών, το ξύλο, οι συλλήψεις και οι προσαγωγές, οι τρομοκρατικές ενέργειες των ΜΑΤ-ΔΕΛΤΑ-ΔΙΑΣ, η εξαπόλυση των ακροδεξιών κατακαθιών εναντίον μας, αλλά και η συντονισμένη επιχείρηση φακελώματος πάνω από 150 διαδηλωτών, με συντονισμένη επιχείρηση το ίδιο βράδυ στη ΓΑΔΘ, ένα και μόνο ένα πράγμα μας δείχνουν: Φόβο και μόνο φόβο από τα σκυλιά της κυβερνητικής και κρατικής εξουσίας.

Φόβο μήπως και τα πολυποίκιλα ρυάκια της κοινωνικής οργής που ενώθηκαν στη φετινή ανεξάρτητη διαδήλωση πέρα και έξω από τα τσιράκια της εργοδοσίας και των τραπεζιτών, συνεχίσουν ακόμη πιο οργανωμένα και αποφασισμένα στον δρόμο της κοινωνικής ανυπακοής.
Φόβο μήπως και οι εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες συναντηθούν κινηματικά και πολιτικά, σχηματίζοντας μια νικηφόρα προοπτική για όλη την πληττόμενη κοινωνική πλειοψηφία.
Φόβο μήπως και η αγαπημένη τους τακτική, το "διαίρει και βασίλευε" δεν θα έχει τύχη, μήπως μπροστά στο γκρέμισμα της υγείας, της παιδείας και της κοινωνικής πρόνοιας, έλληνες και μετανάστες, νέοι και ηλικιωμένοι, γυναίκες και άντρες, ενώσουν τις φωνές και τις γροθιές τους, στον αγώνα να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΟΥΝ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΟΛΕΣ ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ


Θεσσαλονίκη, 8 Σεπτέμβρη 2013,
ΑΝΟΙΚΤΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
στο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ

*Στη συνέλευση συμμετείχαν εργαζόμενοι και αγωνιστές από:

Σωματείο Εργατοϋπαλλήλων στη Βιομηχανική Μεταλλευτική
Κοινό Συντονιστικό επιτροπών και συντονιστικών Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία χρυσού
ΕΛΒΟ
Αλουμίνιο Ελλάδας (πρώην ΠΕΣIΝΕ)
ΙΚΑ Μαγνησίας
ΒΕΜΕΚΕΠ
ΕΛΙΝ Βιοκαύσιμα
ΟΤΑ Βόλου
Ψυχική υγεία-Ειδική αγωγή Αττικής
Καπνοβιομηχανία Καβάλας
Λογιστές Αθήνας
Καθηγητές
Νοσοκομειακοί γιατροί
Βιβλίου-Χάρτου Θεσσαλονίκης
Λαϊκή συνέλευση Αγίου Νεκταρίου Νέας Ιωνίας
Επιτροπή Πολιτών Θέρμης 
Η κολεκτίβα 26Α από την Τουρκία
Ανοιχτή Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στον αγώνα των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ
Πρωτοβουλία για το Συντονισμό σωματείων βάσης εργαζομένων, ανέργων (Θεσσαλονίκη)
Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών (Αττικής)
Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών (Μαγνησίας)

Ανακοίνωση της πανελλαδικής εργατικής συνέλευσης της 8ης Σεπτέμβρη στο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ

Την Κυριακή 8/9, πραγματοποιήθηκε η ανοικτή πανελλαδική εργατική συνέλευση στο αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο της ΒΙΟ.ΜΕ., με τη συμμετοχή δεκάδων εργαζομένων από το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και των κοινωνικών κινημάτων.

Η συνέλευση πραγματοποιήθηκε την επομένη της κοινής δράσης στα εγκαίνια της ΔΕΘ, όσων οργανώσεων, σωματείων, συλλογικοτήτων και αγωνιστών συγκεντρώθηκαν στις ανεξάρτητες συγκεντρώσεις στην Καμάρα και στην πλ. Αγ. Σοφίας, προσελκύοντας το πιο μαχητικό δυναμικό του μαζικού κινήματος σε μια πραγματικά πολυπληθή συγκέντρωση. Οι δυο συγκεντρώσεις ενώθηκαν και πραγματοποίησαν κοινή πορεία προς της ΔΕΘ σε μια πραγματικά ανεξάρτητη δράση, ενάντια στο αστικό κράτος, την εργοδοσία και τη πουλημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Αυτός είναι ο λόγος της μαζικής καταστολής που δέχτηκε το συγκεκριμένο τμήμα των διαδηλωτών μετά τη λήξη της πορείας.
Οι συνθήκες της κρίσης και το μη βιώσιμο του χρέους και του ίδιου καπιταλισμού έχει στρέψει το αστικό κράτος στην κατάσταση κήρυξης έκτακτης ανάγκης, όπως οι επιστρατεύσεις εργαζομένων, τη δημιουργία ζωνών κρατικής ανομίας που πιο χαρακτηριστική μορφή του είναι η Β. Χαλκιδική ενάντια στους κατοίκους που είναι κατά της λειτουργίας των μεταλλείων χρυσού, η εκτεταμένη αστυνομική βία με τη καταπάτηση δικαιωμάτων προσαχθέντων και συλληφθέντων κι ακόμα πιο φανερά με την πλήρη παροχή κρατικής στήριξης στη δράση των ναζιστικών συμμοριών.

Η συζήτηση πραγματοποιήθηκε σε μια περίοδο οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης που
έχει φέρει σε πλήρη αδιέξοδο το καπιταλισμό και την κυβέρνηση. Η βάση των εργαζομένων αλλά και πλατύτερα καταπιεσμένα στρώματα αντιλαμβάνονται ότι ο αγώνας πρέπει να είναι ενωτικός, πολιτικός και διαρκείας ενάντια σε κάθε τι που μας καταστρέφει τη ζωή, πρώτα και κύρια ενάντια στην σημερινή κυβέρνηση, τα μνημόνια και τους τροϊκανούς συμμάχους της, ενώ ένα τμήμα αναγνωρίζει ότι πρέπει να στραφούμε ενάντια και στο ίδιο το σύστημα της καταστροφής, τον ίδιο το καπιταλισμό. 
Το σύνθημα της «Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας» που είχε και προπαγάνδιζε πέρυσι το καραβάνι αλληλεγγύης της ΒΙΟΜΕ έχει γίνει πλέον σύνθημα χιλιάδων εργαζομένων κι εκείνο που απαιτείται πλέον είναι η οργάνωσή της.

Εκείνο που είναι αναγκαίο κι επιτακτικό είναι η ανάγκη συγκρότησης του εργατικού κινήματος σε τελείως διαφορετικές βάσεις, καθήκον που αποκτά μια ιδιαίτερη σημασία εξαιτίας της απόφασης πολλών κλάδων να δώσουν, την αμέσως επόμενη περίοδο, μια μετωπική μάχη με τη κυβέρνηση και τη τρόικα εντός κι εκτός χώρας.

Αυτό σημαίνει ακόμα και δημιουργία νέων σωματείων, όπως η δημιουργία ενός κλαδικού σωματείου βιομηχανικών εργατών και μαχόμενων σωματείων βάσης, επιτροπών αγώνα, απεργιακών επιτροπών και νέες μορφές αυτο-οργάνωσης για να αντιμετωπιστεί η προδοσία της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και να οργανωθεί από τα κάτω, με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες  ο αγώνας των εργαζομένων και ανέργων.

Κοινή συνισταμένη όσων τοποθετήθηκαν είναι τα εμπόδια που στήνονται διαρκώς από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία σε όλα τα επίπεδα προκειμένου να εμποδιστεί αυτή η αποφασιστική μάχη. Είναι πια προφανές ότι τα αιτήματα είναι πολιτικά κι όχι κλαδικά ή συντεχνιακά και μεμονωμένα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διαμορφωθεί ένα άμεσο πρόγραμμα πάλης που συνδέει τα καυτά κοινωνικά προβλήματα, τα ζητήματα των απολύσεων και των λουκέτων, οι αγώνες για  αυτοδιαχείριση μέχρι το επίπεδο της ανατροπής του καπιταλισμού, κι όπως είπαν αρκετοί συναγωνιστές μέχρι το επίπεδο της πολιτικής εξουσίας των καταπιεσμένων, δηλ. της συντριβής του αστικού κράτους και των θεσμών του.

Οι εκπρόσωποι της επιτροπής αγώνα ενάντια στα μεταλλεία χρυσού έθεσαν με τον πιο εύγλωττο τρόπο τη σήψη του καπιταλισμού με το ερώτημα: «Τι χρειαζόμαστε το χρυσό και τα μεταλλεία του;», θέτοντας το κομβικό ερώτημα: ποιος καταστρέφει τη ζωή μας και γιατί; Το ίδιο το ερώτημα αποτυπώνεται στο 1,5 εκατομμύριο ανέργων, στις επικείμενες χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο, το λουκέτο σε παραγωγικές μονάδες, σε παιδεία, υγεία, πρόνοια που μετατρέπουν τους ανθρώπους σε υπάρξεις χωρίς όρους ύπαρξης.
Ο δρόμος να απαντηθεί το ερώτημα έχει ήδη ανοίξει από τη κοινή δράση των αγωνιζόμενων δυνάμεων με την κοινή πορεία των ανεξάρτητων συγκεντρώσεων στη ΔΕΘ και τη κοινή ανοικτή πανελλαδική εργατική συγκέντρωση ώστε να προχωρήσουν με γρήγορο βηματισμό όλες εκείνες οι δυνατότητες που προκύπτουν από τις ανάγκες του κοινού ταξικού αγώνα ενάντια σε ένα σύστημα εκμετάλλευσης που καταβροχθίζει πλέον τη ζωή της εργατικής τάξης.
Κοινή ήταν η δέσμευση όλων των συμμετεχόντων να επαναληφθεί σχετικά άμεσα η πανελλαδική συνάντηση, ιδιαίτερα ενόψει των πολύ κρίσιμων αγώνων και να προωθηθεί η σύσφιξη των σχέσεων με τις αγωνιστικές επιτροπές κατοίκων στη Χαλκιδική.
Τέλος, αποφασίστηκε η κατάρτιση ψηφίσματος για την επίθεση της αστυνομίας το βράδυ του Σαββάτου σε συντρόφους και συναγωνιστές που συμμετείχαν στην ανεξάρτητη πορεία, επίθεση που είχε δεκάδες προσαγωγές και τρείς συλλήψεις.

Θεσσαλονίκη, 8 Σεπτέμβρη 2013
ΑΝΟΙΚΤΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
στο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ

*Στη συνέλευση συμμετείχαν εργαζόμενοι και αγωνιστές από:

Σωματείο Εργατοϋπαλλήλων στη Βιομηχανική Μεταλλευτική
Κοινό Συντονιστικό επιτροπών και συντονιστικών Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία χρυσού
ΕΛΒΟ
Αλουμίνιο Ελλάδας (πρώην ΠΕΣIΝΕ)
ΙΚΑ Μαγνησίας
ΒΕΜΕΚΕΠ
ΕΛΙΝ Βιοκαύσιμα
ΟΤΑ Βόλου
Ψυχική υγεία-Ειδική αγωγή Αττικής
Καπνοβιομηχανία Καβάλας
Λογιστές Αθήνας
Καθηγητές
Νοσοκομειακοί γιατροί
Βιβλίου-Χάρτου Θεσσαλονίκης
Λαϊκή συνέλευση Αγίου Νεκταρίου Νέας Ιωνίας
Επιτροπή Πολιτών Θέρμης 
Η κολεκτίβα 26Α από την Τουρκία
Ανοιχτή Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στον αγώνα των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ
Πρωτοβουλία για το Συντονισμό σωματείων βάσης εργαζομένων, ανέργων και συλλογικοτήτων (Θεσσαλονίκη)
Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών (Αττικής)
Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών (Μαγνησίας)

Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

Φωτογραφίες από τη διαδήλωση στα εγκαίνια της ΔΕΘ - 7/9/13

Φωτογραφίες από τα μπλοκ της ανεξάρτητης ταξικής διαδήλωσης. 
Η πορεία ξεκίνησε από την Καμάρα με κεφαλή το μπλοκ της ΒΙΟ.ΜΕ. , ενώθηκε με τις επιτροπές αγώνα της Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στην συγκέντρωση της Αγ.Σοφίας και κινήθηκε ανεξάρτητα από την γραφειοκρατεία μέχρι την κατάληξη στην είσοδο της ΔΕΘ.

































Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013

Όλοι στην ανεξάρτητη ταξική πορεία Σάββατο, 07/09, 17:30 στην Καμάρα

 
 
Όλοι στην ανεξάρτητη ταξική πορεία Σάββατο, 07/09, 17:30 στην Καμάρα

Κυριακή 08/09, 11:00, στο κατειλημμένο εργοστάσιο της ΒιοΜε, πανελλαδική συνέλευση Σωματείων Βάσης, Πρωτοβουλιών για ένα Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών, εργαζομένων και ανέργων.

Στην έναρξη της διεθνούς έκθεσης Θεσσαλονίκης συνηθίζεται ο εντολοδόχος της τρόικας κατ’ όνομα πρωθυπουργός να κάνει εξαγγελία για το τί πρόκειται να κάνει η κυβέρνηση τη νέα χρονιά. Κανένας όμως φέτος δεν περιμένει τις εξαγγελίες αυτές αφού είναι ήδη γνωστό από τα αφεντικά του ότι νέο μνημόνιο -με αλλαγή βέβαια ονόματος- πρόκειται να ακολουθήσει την στιγμή που το χρέος της χώρας -παρά τα χρόνια μνημονίων- αυξάνεται με τρομερά γρήγορο ρυθμό. Βέβαια, σύμφωνα με τον Στουρνάρα δε χρειάζεται να ανησυχούμε, γιατί τα λεφτά πήγαν στις αγαπημένες μας τράπεζες που μας καταληστεύουν χρόνια τώρα.

Για μας είναι ανεπιθύμητος και αυτός και οι εξαγγελίες του και η τρόικα που εκπροσωπεί και το σύστημά τους που βουλιάζει στην κρίση και θέλει να μας αφανίσει. Με ανεξάρτητη ταξική πορεία χωρίς γραφειοκράτες η ΔΕΘ είναι η έναρξη της δικής μας αντεπίθεσης, η έναρξη του ταξικού πολέμου.

Η χρονιά ξεκινάει με προαγγελία μεγάλων αγώνων με χαρακτηριστικά κινητοποιήσεων διαρκείας. Η απολυμένοι της ΕΡΤ που την λειτουργούν μήνες τώρα μόνοι τους, οι καθηγητές και γενικότερα η παιδεία που φαίνεται ότι θα ξεκινήσουν απεργία και κινητοποιήσεις διαρκείας.

Οι εργαζόμενοι στην αυτοδιοίκηση, στα υπό διάλυση νοσοκομεία, στα λίγα μεγάλα κρατικά εργοστάσια ΕΛΒΟ, ΛΑΡΚΟ κλπ που ξεπουλιούνται ή κλείνουν ετοιμάζονται για μαζικές απολύσεις και οδηγούνται υποχρεωτικά σε απεργίες διαρκείας ή διαφορετικά σε άμεση ήττα, ξεπούλημα και την ανθρωποφαγία που θα ακολουθήσει.

Ολόκληρη η εργατική τάξη βράζει σε συνθήκες που ένα τεράστιο κομμάτι της είναι άνεργο ενώ οι υπόλοιποι φυτοζωούν με μισθούς πείνας και υπό την απειλή της ακόμα χειρότερης μέρας. Τα τελευταία χρόνια έγιναν μεγάλες και μαζικές κινητοποιήσεις με 24ωρες και 48ωρες απεργίες με περικυκλώσεις της βουλής και καταλήψεις πλατειών, με κλαδικούς και εργοστασιακούς αγώνες, αλλά με τεράστιες αυταπάτες ενδοσυστημικής λύσης οι οποίες κατέρρευσαν στην πράξη, αδυνατώντας να πετύχουν την παραμικρή αλλαγή.

Η πάλη για την οργάνωση της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας

Κανείς από αυτούς τους αγώνες δεν μπορεί να πετύχει ούτε την παραμικρή έστω προσωρινή υποχώρηση του τρικέφαλου τέρατος του παγκόσμιου καπιταλισμού αν δεν είναι στραμμένος στην ολική ρήξη με το σύστημα και αν δεν ενωθεί με τους υπόλοιπους στην ανάγκη της οργάνωσης της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας.

Ο αγώνας στα χέρια των εργατών

Σε αυτόν τον αγώνα η διαπλεκόμενη όλα αυτά τα χρόνια με τα κόμματα εξουσίας καθεστωτική συνδικαλιστική γραφειοκρατία, όχι μόνο δε μπορεί να υπερασπιστεί τα δικαιώματα της εργατικής τάξης αλλά ούτε καν τον ίδιο της εαυτό, καθώς αφού συνέβαλε τα μέγιστα στο ξεπούλημα όλων των εργατικών αγώνων και δικαιωμάτων τώρα βάλλεται και η ίδια από την κυβέρνηση ως φορέας διαφθοράς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ΕΡΤ που το εν μία νυκτί κλείσιμο της οδήγησε στην ταυτόχρονη διάλυση της πάλε ποτέ κραταιάς ΠΟΣΠΕΡΤ. Οι ολοένα και αυξανόμενες "επαναστατικές" κορώνες που αρθρώνουν οι εργατοπατέρες αυτό το διάστημα δεν είναι τίποτα άλλο από μια προσπάθεια να διαφυλαχθούν τα ιδιαίτερα προνόμια της γραφειοκρατίας και δεν πρέπει να ξεγελάσουν κανέναν.

Στις σημερινές συνθήκες της καπιταλιστικής χρεοκοπίας χρειαζόμαστε περισσότερο παρά ποτέ ένα εργατικό κίνημα με νέες δομές, απαλλαγμένο από τις πρακτικές και τις παθογένειες του παρελθόντος. Ένα εργατικό κίνημα από την βάση, χωρίς καρεκλοκενταύρους γραφειοκράτες, σωματεία σφραγίδες και αποφάσεις πίσω από κλειστές πόρτες. Ένα κίνημα που θα συνενώνει τους εργάτες με όλους αυτούς που παρέμεναν όλα αυτά τα χρόνια αποκλεισμένοι από την συνδικαλιστική γραφειοκρατία -όπως οι άνεργοι και οι επισφαλώς εργαζόμενοι- το οποίο θα αγωνίζεται για την ολοκληρωτική ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος εκμετάλλευσης και που θα οδηγήσει στην ανθρώπινη χειραφέτηση.

Τα εργοστάσια και όλη η οργάνωση της κοινωνίας στα χέρια των εργατών

Δε φτάνουν τόσο χρόνια καταπίεσης και εκμετάλλευσης από μια χούφτα παράσιτα καπιταλιστές και τραπεζίτες, τώρα που το σύστημα ζει την επιθανάτια κρίση του προσπαθεί να την φορτώσει μαζί με τα χρέη τους στις πλάτες μας.

Η ΒιοΜε σαν σπίθα έδειξε το δρόμο. Οι εργάτες πήραν στα χέρια τους το εργοστάσιο που παράτησαν τα αφεντικά. Τα εργοστάσια και όλος ο πλούτος της κοινωνίας ανήκουν στους εργάτες που τα παράγουν.

η κρίση εξουσίας και η κρατική καταστολή

Η παγκόσμια οικονομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος έχει οδηγήσει σε μια άνευ προηγουμένου κρίση εξουσίας. Το τελικό και μοναδικό επιχείρημα του συστήματος ότι μόνο το κίνητρο του κέρδους μπορεί να φέρει πρόοδο στην ανθρωπότητα κατέρρευσε, δείχνοντας ότι το μόνο που φέρνει είναι η κοινωνική καταστροφή. Οι κυβερνήσεις δικομματικές η τρικομματικές διαδέχονται η μια την άλλη χωρίς καμιά ιδιαίτερη κοινωνική αποδοχή. Ό κύριος τρόπος όμως που κυβερνούν είναι η απροκάλυπτη βία του κράτους και η κατάργηση κάθε επίφασης δημοκρατικών κατακτήσεων. Η επιστράτευση των καθηγητών πριν καν αποφασίσουν την απεργία, το κτύπημα των καταλήψεων σε όλη τη χώρα, η δολοφονία του 19χρονου για 1 ευρώ μαζί με τις διώξεις που ακολούθησαν σε νεολαίους στην Θεσσαλονίκη –που 7 από αυτούς καταδικάστηκαν θρασύτατα από το κράτος των δολοφόνων σε 1 χρόνο φυλάκισης με αναστολή (για γράψιμο με σπρέι!!), οι συνήθεις επιθέσεις στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις, το κυνήγι και οι δολοφονίες των μεταναστών από το κράτος και το φασιστικό του ακολούθημα της συμμορίας της Χρυσής Αυγής, οι άγριες επιθέσεις και συλλήψεις στους κατοίκους της Χαλκιδικής, είναι κάποια πρόσφατα παραδείγματα από τον ατελείωτο κατάλογο.

Απέναντι στη βία του αστικού κράτους και των φασιστικών συμμοριών το κίνημα πρέπει να οργανωθεί και να παλέψει για τη συντριβή τους σαν τον μόνο τρόπο να απελευθερωθούμε από κάθε καταπίεση και εκμετάλλευση και σαν τον μόνο δρόμο για το σβήσιμο κάθε είδους βίας και κράτους.

· Με εργατική αυτοδιαχείριση στην παραγωγή και άμεση δημοκρατία στην βάση

· Με αυτοοργάνωση για Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας

· Τα εργοστάσια και όλη η οργάνωση της κοινωνίας στα χέρια των εργατών



Πρωτοβουλία για τον Συντονισμό Σωματείων Βάσης, Εργαζομένων, Ανέργων και Συλλογικοτήτων